1. W środę popielcową rozpoczęliśmy w Kościele okres Wielkiego Postu. Zapraszam w piątek na nabożeństwa drogi krzyżowej o 16.30 dla dzieci, o 17.30 dla dorosłych. Natomiast w każdą niedzielę Wielkiego Postu zapraszam na Gorzkie Żale o godz. 8.30.
2. Dziś zapraszam dzieci przygotowujące się do pierwszej Komunii Św. wraz z rodzicami na spotkanie formacyjne po Mszy św. o godz. 11.00
3. Dzisiaj przypada druga niedziela miesiąca, a zatem jest to zbiórka inwestycyjna w naszej parafii.
4. Bardzo dziękuję za wszelkie ofiary składane na potrzeby naszej parafii również za wpłaty na konto.
5. Jest do nabycia nowy numer „Gościa Niedzielnego” – 10 zł oraz „Mały gość” – 7 zł, jest również nowy dwumiesięcznik „Historia Kościoła” – 12 zł.
6. Jeszcze kilka słów o naszej dekoracji wielkopostnej. Scenografia przed głównym ołtarzem wprowadza nas w przestrzeń pustyni, co jest związane z Okresem Wielkiego Postu i przypomina nam 40 – dniowy pobyt Pana Jezusa na pustyni, jak również 40 – letnią wędrówkę narodu wybranego po pustyni, gdy wyszli z niewoli egipskiej. Zarówno dla narodu wybranego jak i dla Jezusa pustynia była czasem cudów Bożych, ale też ciężkiego kuszenia przez złego Ducha. Naród wybrany jak pamiętamy ze Starego Testamentu nie przetrwał próby kuszenia i zbuntował się przeciwko Bogu, zaczęli szemrać przeciwko Niemu i był to grzech nieposłuszeństwa i braku zaufania (szemranie przypomina wąż z jabłkiem przy skale). Bóg zesłał na nich węże o palącym jadzie, tak że wielka ilość izraelitów zmarła od ukąszeń (to podpowiada, że grzech tak naprawdę człowieka zabija). Izraelici zaczęli wołać do Mojżesza, aby się wstawił za nimi u Pana, aby Bóg okazał miłosierdzie. Wtedy Bóg kazał uczynić Mojżeszowi miedzianego węża
   i umieścić go na wysokim palu, a każdy kto na niego spojrzał pozostawał przy życiu. Jezus odwołuje się do tej prawdy i mówił niegdyś do swojego rozmówcy, że tak jak wywyższono węża na pustyni, tak potrzeba by wywyższono Syna Człowieczego. Jezus odwołuje to do swojego ukrzyżowania. To jest droga Wielkiego Postu. Mamy być świadomi na wskroś swej własnej grzeszności, ale nie mamy się w nią wpatrywać. Wystarczy popatrzeć w górę, ku Temu który jest Miłością, ku ukrzyżowanemu Panu, który z krzyża daje nam życie.

Szczęść Boże!